Creatieve visionairs: Het erfgoed van AAPI vieren met kunst en smaak

Bij 1 Hotels geloven we dat creativiteit tot bloei komt wanneer deze gegrond is in zowel de natuur als de gemeenschap. Deze AAPI Heritage Month zijn we er trots op de stemmen van kunstenaars te eren wier rijke culturele achtergronden hun werk op betekenisvolle manieren informeren en inspireren. Door hun verschillende ambachten herinneren ze ons eraan dat erfgoed niet alleen iets is wat we vieren, maar iets wat we leven, inademen en delen.

Clarice Cho, een letterkunstenaar en ontwerper uit Brooklyn, brengt vrolijke energie en opzettelijk design naar de krijtborden in 1 Hotel Central Park en 1 Hotel Brooklyn Bridge. In San Francisco combineertchocolatier Michiko Marron-Kibbey, oprichter van Deux Cranes,Japans erfgoed met Franse technieken om even expressieve als exquise gebakjes te maken. Deze maand konden gasten genieten van haar kunsten tijdens een speciale pop-up in 1 Hotel San Francisco. Van handgeschreven boodschappen tot handgemaakte zoetigheden, Clarice en Michiko nodigen ons uit om erfgoed te ervaren door middel van kunst, smaak en gevoel.

Kom bij ons zitten en praat met Clarice en Michiko over hoe zij persoonlijke geschiedenis omzetten in meeslepende, zintuiglijke ervaringen.

CLARICE CHO, LETTERING ARTIEST & ONTWERPER | PARTNER BIJ 1 HOTEL BROOKLYN BRIDGE & CENTRAL PARK

Je werk zit zo vol energie, kleur en humor. Hoe hebben je opvoeding en culturele achtergrond je artistieke stem en perspectief gevormd?

"Energie, kleur en humor" zijn eerlijk gezegd geweldige bijvoeglijke naamwoorden om mij als mens te beschrijven, naast mijn werk. Ik heb mezelf altijd omschreven als een "fangirl" omdat ik diep enthousiast en opgewonden ben over de dingen waar ik van hou. En dat zie je terug in mijn werk: Ik hou van eten, reizen, etentjes organiseren en ik ben chronisch online. Mijn werk schreeuwt dat zo hard mogelijk uit door het gebruik van felle kleuren, maximalistische decoratieve elementen en vetgedrukte letters. 

Schrijven voelt zo persoonlijk, bijna als een handgeschreven gesprek met de wereld. Wat trok je voor het eerst aan in deze kunstvorm en hoe heeft het zich in de loop der tijd voor je ontwikkeld?

Zolang ik me kan herinneren, had ik een obsessie voor handschriften en mooie letters. Ik zou kunnen zeggen dat het begon met het doorgeven van briefjes in de klas (ja kinderen, in het *cue onheilspellende muziek* pre-phone tijdperk). Mijn vriendinnen en ik gaven regelmatig "persoonlijkheidsbriefjes" door, waarbij we elkaars naam in een bubbeltekst schreven en de pagina vulden met krabbels en kleine opmerkingen zoals "ik vind je schoenen vandaag geweldig!". Het was een manier om tijdens de les een gesprek te voeren, maar dan op een nog creatiever en expressiever niveau. Ik heb deze aandenkens nog steeds bij mijn ouders thuis liggen omdat ze dienen als een mooie herinnering aan waar het allemaal begon.

Ook al geef ik geen briefjes meer door, ik zie belettering nog steeds door dezelfde bril - het is een creatieve, leuke, extreem visuele manier om iets te zeggen. Je brengt een boodschap over en hoopt dat de mensen aan de andere kant die met impact ontvangen, wat volgens mij in de loop der tijd alleen maar belangrijker is geworden. 

Bij 1 Hotels geloven we dat creativiteit gedijt in verbinding met de natuur en de gemeenschap. Welke omgevingen of rituelen helpen jou om je het meest geïnspireerd of geaard te voelen als je aan het creëren bent?

Ik kom uit de Bay Area, Californië, dus mijn liefde voor de natuur heeft diepe wortels (pun totally intended). Ik maak vaak het grapje dat ik net een plant ben en fotosynthese nodig heb, dus ik breng bijna al mijn weekenden in de warme seizoenen door met wandelen, kamperen, surfen, zwemmen of gewoon in een park in New York City zitten met een goed boek. Ik reis ook veel en dat heeft een enorme invloed op mijn werk. Ik houd een reisdagboek bij dat eigenlijk fungeert als een geïllustreerd paspoort voor alle plaatsen waar ik ben geweest. Ik raak altijd geïnspireerd door de natuur en het landschap en dat verwerk ik in de illustraties. Ik ben bijvoorbeeld gaan scubaduiken op de Filippijnen, dus ik heb het soort koraal dat ik zag in die illustratie gekrabbeld; ik ben naar Jeju Island geweest en heb de sinaasappels waar ze bekend om staan in die illustratie verwerkt; en in Vancouver heb ik de planten en wilde dieren getekend die ik tijdens een wandeling heb gezien. 

Zonder de natuur te observeren zou het bijna onmogelijk zijn om geweldige kunst te maken. En het afbeelden van de natuur in mijn werk is mijn manier om dankbaarheid te tonen voor onze planeet en de wonderen ervan. Er kan maar zoveel inspiratie komen van Pinterest of TikTok - het echte werk is wat je kunt voelen, zien en observeren met je eigen ogen.

De AAPI Heritage Month gaat over het eren van zowel persoonlijke verhalen als gedeelde geschiedenissen. Hoe beïnvloedt jouw identiteit de manier waarop je creativiteit, gemeenschap of het vertellen van verhalen benadert via design?

Toen ik op de lagere school zat, volgde ik in het weekend lessen Chinese kalligrafie en Chinees penseelschilderen. Dat was mijn eerste kennismaking met kalligrafie, iets waar mijn vader en zijn vader allebei erg gepassioneerd over waren. Ik leerde dus niet alleen al op jonge leeftijd over deze prachtige oude kunstvorm, maar het was ook een manier om over de generaties heen contact te maken over ons gedeelde erfgoed. 

Ik denk ook dat toen ik opgroeide als een minderheid in een overwegend blanke buurt, ik me afvroeg wat mijn identiteit was en waar ik in paste. Creatieve uitingen waren een geweldige manier om dit alles te begrijpen, als een soort therapie. Kalligrafie is niet alleen mooi, maar brengt ook letterlijk een boodschap over, dus ik gebruik het als een middel om de wereld te vertellen wie ik ben en waar ik voor sta.

Welk advies zou je aspirant AAPI-kunstenaars en -makers geven over het omarmen van hun volledige, authentieke zelf in industrieën die soms aandringen op conformiteit?

Het klinkt misschien cliché, maar het is ook waar: je identiteit is je superkracht en dat maakt van jou een eenhoorn. Al het werk is op de een of andere manier afgeleid, en dat bedoel ik niet beledigend - wij kunstenaars worden allemaal door elkaar geïnspireerd en dat is wat zo magisch is aan deel uitmaken van de creatieve gemeenschap. En tegelijkertijd wil je niet dat jouw werk precies op dat van iemand anders lijkt, want dat bestaat al. En dat is waar de dingen die jou JOU maken je kunnen onderscheiden van de rest. 

Het laatste wat ik wil zeggen is: in industrieën die aandringen op conformiteit, duw terug. Ze kijken niet voor niets naar je werk en talent, dus blijf daar trouw aan.

MICHIKO MARRON-KIBBEY, OPRICHTER VAN DEUX CRANES | 1 HOTEL SAN FRANCISCO

Je creaties bij Deux Cranes zijn zowel visueel verbluffend als zeer smaakvol. Wat inspireerde u om Japanse en Franse tradities samen te voegen door middel van chocolade, en hoe heeft uw erfgoed een rol gespeeld in die visie?

Een rode draad in zowel de Japanse als de Franse culinaire tradities is de diepe waardering voor eten dat er net zo mooi uitziet als het smaakt. Het is iets waar ik mee ben opgegroeid in Japan, of het nu in de liefdevol gerangschikte bentodozen zat die moeders elke ochtend maakten of in de visuele poëzie van een kaiseki-maaltijd, waar elk element zorgvuldig is overwogen. Toen ik naar Frankrijk verhuisde, was ik blij om dezelfde eerbied voor zowel smaak als esthetiek te vinden. Toen ik Deux Cranes begon, voelde het natuurlijk - en essentieel - om die filosofie door te voeren in alles wat we creëren. Visuele schoonheid en smaakdiepte gaan hand in hand bij onze productontwikkeling.

Verhalen vertellen is zo'n sterke rode draad in uw werk, van smaakcombinaties tot verpakkingsontwerp. Hoe ziet u chocolade als een drager van culturele herinneringen, identiteit of zelfs genezing?

Chocolade is het perfecte vat voor zowel smaak als design - bedrieglijk eenvoudig, maar ongelooflijk complex. Het draagt al zijn eigen verhaal met zich mee, van de grond waarop het groeide tot de handen die de bonen oogstten en fermenteerden. Eerst moet je die geschiedenis in ere houden. Dan komt de uitdaging: er je eigen verhaal overheen leggen door middel van smaak. Japanse ingrediënten zijn over het algemeen subtiel en genuanceerd, dus als je met een gedurfd cacaoprofiel werkt, gaat het erom balans en harmonie te vinden.

In tegenstelling tot een opgediend dessert heb je vaak maar één hap om je visie over te brengen. Elke laag moet tellen. Visueel leunen we op kleur en textuur, terwijl onze verpakking minimaal maar betekenisvol blijft - zodat de chocolade kan spreken. Ik hou ervan dat chocolade dit gestroomlijnde, expressieve canvas biedt. Het is een medium dat uitnodigt tot verhalen vertellen, tot reflectie - en ik denk dat het daarom aanslaat bij chocolatiers en chefs over de hele wereld.

Als Japans-Amerikaanse vrouw in de wereld van de fijne chocolade, welke uitdagingen hebben uw reis als ondernemer bepaald en welke momenten van trots hebben u op de been gehouden?

De wereld van de fijne chocolade - en meer in het algemeen van de voeding - is lange tijd West-Europees georiënteerd geweest en overwegend mannelijk. Daar als Japans-Amerikaanse vrouw doorheen navigeren heeft zijn uitdagingen, maar ik heb ook kracht en inspiratie gevonden in het groeiende aantal kleine makers van AAPI-afkomst. Hoe diverser deze industrie wordt, hoe beter en levendiger ze wordt.
Ik kijk vaak om me heen naar mijn collega's en voel me echt geïnspireerd door hun creativiteit. Die geest van innovatie stimuleert me om te blijven evolueren - om chocolaatjes te maken die niet alleen heerlijk zijn, maar ook heel persoonlijk en een weerspiegeling van wie ik ben. Elke keer dat iemand onze chocolaatjes proeft en me vertelt dat ze hen aanspreken, is dat het moment dat me op de been houdt. Het is ongelooflijk kwetsbaar om te zeggen: "Dit komt uit mijn herinneringen, uit mijn verbeelding. Ik hoop dat het je aanspreekt." Als dat zo is, is dat het meest bekrachtigende gevoel, alsof je volledig wordt gezien door je werk.

De AAPI Heritage Month nodigt uit tot reflectie en viering. Wat betekent deze maand voor jou persoonlijk en hoe hoop je dat je werk bijdraagt aan het bredere verhaal van AAPI-creativiteit en uitmuntendheid?

Ik ben er ongelooflijk trots op dat ik Japans-Amerikaans ben - vooral vanwege de veerkracht die onze gemeenschap vertegenwoordigt. De AAPI Heritage Month is een kans om te eren waar we vandaan komen en te vieren wat we hier hebben opgebouwd, op de plek die we nu thuis noemen. Tijdens deze maand denk ik vaak aan mijn oma. Ze was een tweede generatie Japans-Amerikaanse, geboren en getogen in Californië en bezocht Japan pas toen ze volwassen was. Toch droeg ze de tradities van haar familie met zich mee. Haar moeder was uit Japan geëmigreerd en gebruikte ingrediënten die op hun boerderij in Californië waren verbouwd om de smaken van thuis na te bootsen. Die daad - gebruiken wat voorhanden was om herinneringen en cultuur te bewaren - was krachtig. Ze gaf die vaardigheden door aan mijn oma, die hetzelfde deed: ze keek naar een kookprogramma, las een recept en improviseerde met wat ze in haar tuin of voorraadkast had om iets lekkers en zinvols te maken. Dat soort creatieve aanpassingen vind ik zo inspirerend. Ik hoop dat Deux Cranes die traditie voortzet en tegelijkertijd iets nieuws creëert. Als onze chocolaatjes ook maar een klein beetje kunnen bijdragen aan het evoluerende verhaal van AAPI-creativiteit en uitmuntendheid, voel ik me zeer vereerd.